Μπορείτε να παρακολουθήσετε φυσικά ή διαδικτυακά την προσκεκλημένη διάλεξη του κου Ι. Πήτα Καθηγητή ΑΠΘ ” Τεχνητή Νοημοσύνη και Εκπαίδευση: Επιπτώσεις στις πανεπιστημιακές Ανθρωπιστικές και Παιδαγωγικές Σπουδές “ που θα δοθεί στο 3^ο Εργαστήριο Εκπαιδευτικής Μηχανικής, στα πλαίσια των ΠΜΣ «Μοντέλα Σχεδιασμού & Ανάπτυξης Εκπαιδευτικών Μονάδων» και «Διδακτική Θετικών Επιστημών και Τεχνολογίες της Πληροφορίας& της Επικοινωνίας στην Εκπαίδευση: Διεπιστημονική Προσέγγιση». Η ομιλία θα δοθεί, όπως όλες οι εργασίες του εργαστηρίου, στο Αμφιθέατρο 1ου Ορόφου «John Dewey», Κτίριο Κλεόβουλος, Δημοκρατίας 1 στη Ρόδο στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στις  22 Ιουνίου 2024, 16:30-17:30 (θα μεταδίδεται επίσης διαδικτυακά).

Παρακολούθηση με live streaming: https://www.youtube.com/channel/UCT0a2Tq_4m5hgY-CDPhFRMA

Zoom link: https://aegean-gr.zoom.us/j/92194568973

Το υλικό της διάλεξης (pdf, περίληψη) υπάρχει στην σελίδα: https://icarus.csd.auth.gr/ai-and-linguistic-studies/

Περίληψη

Η Γενεσιακή Τεχνητή Νοημοσύνη (Generative AI) και ιδιαίτερα τα Μεγάλα Γλωσσικά Μοντέλα (Large Language Models) έχουν δημιουργήσει νέες συνθήκες έρευνας και διδασκαλίας στις Ανθρωπιστικές Επιστήμες και, ειδικότερα, στην Φιλολογία και τις Παιδαγωγικές Επιστήμες. Στηρίζονται στην απεικόνιση των λέξεων σε σειρές (σωστότερα, διανύσματα) αριθμών. Άλλες μορφές Γενεσιακής Τεχνητής Νοημοσύνης μπορούν να δημιουργήσουν εικόνες ή άλλο πολυμεσικό υλικό που δεν διακρίνεται εύκολα από το παραγόμενο από καλλιτέχνη. Από την στιγμή που και τα τελευταία οχυρά (γλώσσα και καλλιτεχνική δημιουργία) έχουν αλωθεί από τους αριθμούς, είναι φυσικό επόμενο ότι ένα μεγάλο μέρος της έρευνας και διδασκαλίας τους να μαθηματικοποιηθεί, τουλάχιστον για το ορατό μέλλον. Το γεγονός αυτό έχει δραματικές επιπτώσεις στην δομή της διδασκαλίας και στις παιδαγωγικές μεθόδους σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Ίσως μάλιστα να αποδειχθεί ότι και η ανθρώπινη και η μηχανική μάθηση υπακούν σε κάποιους κοινούς νόμους. Φαίνεται ότι αυτές οι παιδαγωγικές αλλαγές δεν θα είναι παροδικές, αλλά ήρθαν για να μείνουν για πολλά χρόνια. Τι σημαίνει η τάση αυτή για τις Παιδαγωγικές σπουδές γενικότερα; Πως πρέπει οι Πανεπιστημιακές σπουδές να μετασχηματιστούν ώστε, όχι απλώς να επιβιώσουν, αλλά να ανθίσουν στις νέες συνθήκες; Πως μπορούν οι νέες τεχνολογίες Πληροφορικής και ΤΝ να επιτρέψουν να ανθίσει η δημιουργικότητα, αντί να γίνουν εργαλεία αντιγραφής και όργανα τεχνοφοβίας; Είναι κάτι τέτοιο ανθρωπίνως δυνατό ή το ζητούμενο (σχεδόν υπεράνθρωποι ανθρωπιστές-επιστήμονες, με βάση τα σημερινά δεδομένα) είναι απλώς μια ουτοπία; Ποιες είναι οι επιπτώσεις στην βασική και μέση εκπαίδευση; Τι βήματα πρέπει να γίνουν ώστε οι σημερινοί Παιδαγωγοί να μην μείνουν τεχνόφοβοι ουραγοί των εξελίξεων, αλλά να πρωτοστατήσουν στους νέους ορίζοντες που ανοίγονται; Πως εν τέλει μπορούμε να μορφώσουμε επιστήμονες και πολίτες που και τις τεχνολογίες αυτές να κατακτήσουν και την γνώση να επαυξήσουν και μεταδώσουν στις νέες γενιές; Αν δεν τα καταφέρουμε, το μέλλον θα είναι δυστοπικό.

Ιωάννης Πήτας

Καθηγητής του Τμήματος Πληροφορικής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας Διδακτορικών Σπουδών Τεχνητής Νοημοσύνης (AIDA)